Pamięć wody i jej struktura.

Wielu naukowców na świecie podejmuje badania, których celem jest rozstrzygnięcie teorii na temat pamięci wody i jej struktury. 

Wielu z nich posługuje się pojęciem pamięci wody i bada jej właściwości energoinformacyjne. Odkrycie jest stosunkowo świeże, budzi ogromne emocje i rzadko jest dyskutowane. Pojęcie pamięci wody czy ustrukturyzowania wody najczęściej jest wyśmiewane i wykpiwane, ale cóż takie mamy dzisiaj czasy, w których naukową dyskusję i merytoryczne spory naukowe zastępuje się większą lub mniejszą ignorancją wbrew temu czym w istocie jest nauka. 

Nie wszyscy naukowcy ograniczają swoją działalność naukową i kreatywność. Poniżej przedstawiam listę naukowców, którzy na różne sposoby podjęli teorię pamięci i ustrukturyzowania wody. Wśród nich znajdują się uznane autorytety nobliści, kandydaci do nagrody Nobla i inni wybitni naukowcy z ogromnym dorobkiem naukowym i licznymi, często setkami, publikacji. Wśród badań naukowców znajdziecie takie, które bezpośrednio odnoszą się do teorii pamięci i struktury wody oraz takie, które podejmują tematy niezwiązane bezpośrednio ze wskazanymi teoriami.

 
 

Lista naukowców podejmujących temat wody

Jednym z najbardziej rozpoznawalnych naukowców podejmujący temat wody i jej pamięci jest znany na całym świecie Luc Montagnier, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie fizjologii i medycyny (2008). Otrzymał ponad 20 prestiżowych nagród za wybitne osiągnięcia naukowe. Naukowiec posługuje się sformułowaniem „struktura wody” i bada właściwości energoinformacyjne wody. W 2014 roku podczas zorganizowanej przez UNESCO konferencji Luc Montagnier przedstawił tezy dotyczące „pamięci wody”, czyli przenoszenia przez wodę informacji za pośrednictwem elektromagnetycznego śladu DNA. Według Montagniera teza o „pamięci wody” staje się coraz mniej kontrowersyjna z uwagi na coraz liczniejsze badania naukowe, które wzbogacają osiągnięcia biologii molekularnej i sugerują rozwój nowych sposobów przekazywania komunikatów genetycznych (transmisja, transdukcja, teleportacja). Zdaniem naukowca DNA emituje słabe fale elektromagnetyczne, które powodują zmiany strukturalne w wodzie, utrzymujące się nawet w skrajnie wysokich rozcieńczeniach. 

W 2010 roku doktor udzielił wypowiedzi dla Science, w której przedstawił możliwy potencjał badań „W przyszłości możemy wykorzystać te odkrycia nie tylko do diagnostyki, ale także do leczenia. Możliwe, że fale elektromagnetyczne o pewnej częstotliwości zabiją fale wytwarzane przez bakteryjne DNA” – powiedział Montagnier w wywiadzie dla czasopisma Science w 2010 roku.

Kolejnym naukowcem, który podjął teorię pamięci wody jest Jacques Benveniste, francuski immunolog, odkrywca innowacyjnej metody diagnozowania alergii, typowany jako kandydat do nagrody Nobla. Zdaniem Benveniste’a (1935-2004), woda w odpowiednich okolicznościach zatrzymuje informacje o substancjach, z którymi poprzednio była w kontakcie i może je przekazać do innych biosystemów. Benveniste opublikował artykuł w czasopiśmie Nature, w którym stwierdził, że krwinki białe, zwane bazofilami, kontrolujące reakcję organizmu na alergeny, można aktywować w celu wytworzenia odpowiedzi immunologicznej za pomocą roztworów przeciwciał, które zostały tak rozcieńczone, że w ogóle nie zawierają żadnej z tych biomolekuł. 

Mogłoby to oznaczać, że cząsteczki wody zachowują pamięć przeciwciał, z którymi poprzednio się zetknęły (mogłoby to potwierdzać ewentualną skuteczność leków homeopatycznych). „Biomolekuły komunikują się z cząsteczkami receptora, wysyłając sygnały elektromagnetyczne o niskiej częstotliwości, które receptory zbierają jak radia dostrojone do określonej długości fali” – twierdził Benveniste, który był immunologiem, nie fizykiem, który przedstawił rewolucyjną ideę. Uważał, że przedstawienie szczegółów tej idei nie leży w zakresie jego zainteresowań naukowych – „szczegóły nie były jego obowiązkiem”. 

Obserwacje przedstawione przez Benveniste’a nie zostały potwierdzone w innych przeprowadzonych eksperymentach. Pomimo to artykuł zawierający raport z jego badań nadal dostępny jest w Nature. Tematem pamięci wody zajął się wspomniany Luc Montagnier, który czerpie z twierdzeń Benveniste w przeprowadzanych przez siebie eksperymentach.

Kolejnym naukowcem, który podejmuje teorię pamięci wody i jej struktury jest profesor Anders Nilsson z Uniwersytetu Sztokholmskiego. Naukowiec jest autorem ponad 300 artykułów w recenzowanych czasopismach takich jak: Nature, Science, PNAS, Nature Chemistry, Nature Communication. Jego publikacje są cytowane ponad 20 000 razy. Profesor Nilsson nie tylko podejmuje rozważania na temat teorii pamięci wody, ale także przeprowadził badania wody. 

Prestiżowy magazyn Science uznał badania pod kierownictwem profesora za jeden z najważniejszych przełomów w nauce w 2004 roku. Profesor Anders Nilsson zbadał wodę za pomocą lasera rentgenowskiego. Odkrył, że woda może istnieć w dwóch stanach ciekłych, jako dwa różne płyny, które różnią się strukturą i gęstością, a zatem sposobem połączenia ze sobą cząsteczek. Badania profesora Nilssona uzasadniają stosowanie terminu struktura wody. Uzyskane wyniki badania potwierdzają, że takie zjawisko istnieje. Badania pod kierownictwem profesora zostały uznane za przełomowe, a wyniki badań zostały opublikowane w czasopiśmie Science.

Kolejnymi naukowcami, którzy z uwagą podjęli teorię pamięci wody i jej struktury są dwaj badacze: profesor Ignat Ignatov – bułgarski naukowiec, założyciel Centrum Naukowo-Badawcze Biofizyki Medycznej i honorowy lekarz w Europejskiej Akademii Nauk Przyrodniczych w Niemczech, autor ponad 400 uznanych publikacji naukowych oraz doktor Oleg Mosin, rosyjski naukowiec, biochemik, badacz wody, autor ponad 200 publikacji naukowych. 

Zdaniem naukowców pojęcie struktura wody dotyczy rozkładu atomów cząsteczki wody oraz rozłożenia cząsteczek wody w przestrzeni. Ich zdaniem cechy struktury fizycznej cząsteczki wody i krótkotrwałych wiązań wodorowych wynikające z oddziaływania elektromagnetycznego oraz oddziaływań donor-akceptor pomiędzy sąsiadującymi atomami wodoru i tlenu w molekułach wody umożliwiają tworzenie się nanostruktur – klastrów o ogólnym wzorze (H2O)n, gdzie n = 3-27. 

W ich ocenie są one wrażliwe na oddziaływania elektromagnetyczne i pole akustyczne, zdolne do odbierania, przechowywania i przekazywania informacji dotyczących ostatnich czynników na nie wpływających. Istnienie struktur wody w postaci klastrów przewidywano teoretycznie, a następnie zostały one potwierdzone z wykorzystaniem nowoczesnych metod badawczych, tj.: spektroskopii protonowego rezonansu magnetycznego, spektroskopii w podczerwieni, dyfrakcji promieni rentgenowskich i neutronów na kryształach wody.

Kolejnym naukowcem, który podjął teorię pamięci wody i jej struktury jest doktor Martin Chaplin, pracownik naukowy South Bank University w Anglii, autor kilkudziesięciu publikacji naukowych. Zdaniem naukowca pamięć wody to koncepcja, która mówi o tym, że właściwości roztworu wodnego preparatu zależą od wcześniejszej historii próbki. Jego zdaniem istnieje wiele dowodów dotyczących tego, w jaki sposób może powstać mechanizm pamięci wody, a także istnieją również mechanizmy powodujące, że może mieć to wpływ na systemy biologiczne.

Również Viktor Fedorovych Kovalenko, ukraiński naukowiec pracujący na Wydziale Elektroniki Fizycznej i Biomedycznej podejmuje teorię pamięci wody i jej struktury. Kovalenko przeprowadził również badania w tym zakresie. Zbadał metodą rozpraszania emisji laserowej zależności występujące pomiędzy strukturalnymi parametrami wody (zbiory, rozmiary i formy skupień cząsteczek oraz ich względne stężenie). Zbadał czas trwania wpływu informacyjnego. 

W wynikach badań uzyskane zostały dane, które pozwoliły określić cechy pamięci wodnej jako zdolność do różnicowania zawartości wpływającej informacji zwiększający się wraz ze wzrostem czasu oddziaływania stopień zapamiętywania oraz stopniowe wytrącanie zapamiętanych informacji. W opracowaniu stworzono analogię pomiędzy cechami pamięci wody i cechami pamięci mózgu. Fizycznym nośnikiem pamięci mózgu są konfiguracje spinu pomiędzy czterowartościowymi atomami tlenu w cząsteczkach wody, które zawierają neurony. Tożsamość struktur pamięci wody i pamięci mózgu pozwala wyjaśnić mechanizmy powstawania pamięci mózgowej, czynniki warunkujące pamięć krótkotrwałą i długotrwałą oraz przyczyny jej powstawania, jak również naturę świadomości i złożone mechanizmy jej powstawania, rozwoju i degradacji, czego naukowiec dowiódł w oparciu o eksperymentalne badania dotyczące pamięci wody.

Profesor Jacob Azoulay z Wydziału Fizyki w Ariel University w Izraelu przeprowadził eksperyment, który polegał na przebadaniu właściwości oczyszczonej wody w polu magnetycznym i porównanie jej z wodą nieoczyszczoną. Na wodę oddziaływano za pomocą stałego pola magnetycznego i zmiennego pola elektromagnetycznego. Podczas eksperymentu zmierzono wpływ oddziaływania pola elektromagnetycznego na wzrost poziomu wody w rurkach kapilarnych i czas potrzebny do usunięciu pola magnetycznego oraz zależność wyników pomiarów od natężenia pola magnetycznego. Uzyskane wyniki namagnesowania za pomocą pola statycznego i pola elektromagnetycznego zostały porównane i omówione. 

Eksperyment potwierdził, że woda pamięta i utrzymuje przez kilka godzin wpływ przechodzenia przez nią pola magnetycznego. Naukowiec zauważył, że wiele cech mechanicznych wody zostaje zmienionych podczas cyklicznego oddziaływania za pomocą pola magnetycznego. Oddziaływanie magnetyczne sprawia, że wzmacnia się struktura grupująca wiązania wodorowe i efekt polaryzacji cząsteczek wody. Po każdej serii eksperymentalnej następował test „pamięci”, którego wyniki pozwoliły uzyskać wgląd w zachowanie wiązań molekularnych i wodorowych wody.

Profesor Mu Shik Jhon (1932-2004) prezes Koreańskiej Akademii Nauk i Technologii i światowy autorytet w dziedzinie nauki wiedzy o wodzie przedstawił dowody naukowe na strukturalne właściwości wody i jej pozytywny wpływ na zdrowie. Naukowiec poświęcił 40 lat na badania wody, a swój dorobek naukowy przedstawił m.in. w 250 pracach naukowych. 

Jego zdaniem regularne spożywanie wody o strukturze heksagonalnej przynosi efekty w postaci poprawy odporności, szybszego nawodnienia, skutecznego oczyszczania organizmu z toksyn, zmniejszenia wagi, długowieczności i lepszego zdrowia ogólnego. 

Profesor Mu Shik Jhon udowodnił naukowo znaczne ustrukturyzowanie wody wokół białek i zwłaszcza wokół DNA. Jego zdaniem zdrowe DNA różni się od uszkodzonego ilością otaczających je cząsteczek wody o strukturze heksagonalnej. Wskazał, że każda zdrowa komórka tworzy wokół siebie rodzaj ochronnej osłony z cząsteczek wody strukturyzowanej heksagonalnej, która nie przepuszcza wirusów, bakterii i toksyn. 

Twierdzenia i wyniki badań profesora zostały potwierdzone m.in. przez profesora Lee H. Lorenzen z New Jersey Institute of Technology Newark w USA. Zespół naukowców wykazał, że komórki zdrowych narządów są otoczone molekułami wody strukturyzowanej, zaś narządów chorych (niezależnie od choroby) są otoczone wodą niestrukturyzowaną. Teorię profesora Mu Shik Jhona została potwierdzona także przez węgierskiego noblistę profesora Albert Szent-Gyorgyi i doktora Yang H. Och z Harvard University oraz Gil Ho Ki z Koreańskiego Instytutu Nauki i Technologii.


Wybrane publikacje na temat pamięci wody i jej struktury

  • Martin Enserink, UNESCO to host meeting on controversial ‚memory of water’ research, (2014), http://www.sciencemag.org/news/2014/09/unesco-host-meeting-controversial-memory-water-research

  • Phil Ball, The memory of water, https://www.nature.com/news/2004/041004/full/news041004-19.html

  • Kyung Hwan Kim, Alexander Späh, Harshad Pathak, Fivos Perakis, Daniel Mariedahl, Katrin Amann-Winkel, Jonas A. Sellberg, Jae Hyuk Lee, Sangsoo Kim, Jaehyun Park, Ki Hyun Nam, Tetsuo Katayama, Anders Nilsson, “Maxima in the thermodynamic response and correlation functions of deeply supercooled water”, “Science”, (2017), vol. 358, s. 1589-1593.

  • Ignat Ignatov, Mosin Oleg Victorovich. „Structure of water for origin of life and living matter.” Интернет-журнал Науковедение2 (15), (2013).

  • Chaplin, The Memory of Water: an overview, “Homeopathy”, vol. 96, issue 3, (2007), s. 143-150 [RG Journal Impact 2,35]

  • Kovalenko Viktor Fedorovych, “Analogy of Memory Properties of Water and the Ones of the Brain”, Science Journal of Physics, (2013), vol. 2013.

  • Masaru Emoto, „Healing with water”, The journal of alternative & complementary Medicine, (2004), s. 19-21, [Impact Factor 1,49]

  • Radin, G. Hayssen, M. Emoto, T. Kizu. “Double-blind test of the effects of distant intention on water crystal formation”. Explore: The Journal of Science and Healing, 2 (5), (2006), s. 408-411.

  • Jacob Azoulay, “Memory features of water cyclically treated with magnetic field”, World Journal of Engineering, (2016), Vol. 13, issue: 2, s. 120-123.

  • P. Upadhyay, “The possible mechanism of memory through nanoparticles and exclusion zones. Water”, 7, (2017), 158-176.

  • Yang H. Och, Gil Ho Ki, “Miracle Molecular Structure of Water: Human Body Loves Hexagonal Water”, Dorrance Publishing Cooperation, (2002).

  • Mu Shik Jhon, “The Water Puzzle and The Hexagonal Key. Scientific Evidence for the Existence of Hexagonal Water and its Positive Influence on Health”, (2004).

  • Sergiy Filin, „Niezwykłe właściwości zwykłej wody”, Technika Chłodnicza i Klimatyzacyjna, (2005), nr 8, s. 276-285.

  • Shanei, A., Alinasab, Z., Kiani, A., & Nematollahi, „Detection of ultraweak photon emission (UPE) from cells as a tool for pathological studies. Journal of biomedical physics & engineering”, 7(4), M. A., (2017), 389.

  • Kobayashi, M, “Highly sensitive imaging for ultra-weak photon emission from living organisms.”, Journal of Photochemistry and Photobiology B: Biology, (2014), 139, 34-38.

  • Mishra, R. K. (Ed.), “Molecular and biological physics of living systems”, Kluwer Academic, (1990).

  • Cifra, M., & Pospíšil, P. “Ultra-weak photon emission from biological samples: definition, mechanisms, properties, detection and applications”, Journal of Photochemistry and Photobiology B: Biology, (2014), 139, 2-10.

  • Pospíšil, P., Prasad, A., & Rác, M. „Role of reactive oxygen species in ultra-weak photon emission in biological systems”, Journal of Photochemistry and Photobiology B: Biology, (2014), 139, 11-23.

  • Prasad, A., Rossi, C., Lamponi, S., Pospíšil, P., & Foletti, A. „New perspective in cell communication: potential role of ultra-weak photon emission”, Journal of Photochemistry and Photobiology B: Biology, (2014), 139, 47-53.

  • Ortega-Ojeda, F., Calcerrada, M., Ferrero, A., Campos, J., & Garcia-Ruiz, C. “Measuring the Human Ultra-Weak Photon Emission Distribution Using an Electron-Multiplying, Charge-Coupled Device as a Sensor”. Sensors, (2018), 18(4), 1152.

  • Burgos, R. C. R., Schoeman, J. C., van Winden, L. J., Červinková, K., Ramautar, R., Van Wijk, E. P., van der Greef, J. “Ultra-weak photon emission as a dynamic tool for monitoring oxidative stress metabolism”, Scientific reports, (2017), 7(1), 1229.

  • Burgos, R. C. R., Červinková, K., van der Laan, T., Ramautar, R., van Wijk, E. P., Cifra, M., … & van der Greef, J. “Tracking biochemical changes correlated with ultra-weak photon emission using metabolomics”, Journal of Photochemistry and Photobiology B: Biology, (2016), 163, 237-245.

  • Prasad, A., Rossi, C., Lamponi, S., Pospíšil, P., & Foletti, A. „New perspective in cell communication: potential role of ultra-weak photon emission”, Journal of Photochemistry and Photobiology B: Biology, (2014), 139, 47-53.

  • ZHAO, Xin, et al. “Ultra-weak photon emission of hands in aging prediction”, Journal of Photochemistry and Photobiology B: Biology, (2016), 162: 529-534.

  • Kato, K., Iyozumi, H., Kageyama, C., Inagaki, H., Yamaguchi, A., & Nukui, H. „Application of ultra-weak photon emission measurements in agriculture”, Journal of Photochemistry and Photobiology B: Biology, (2014), 139, 54-62.

  • Kiełbasa P., Dróżdż T., Nawara P., Dróżdź M., „Wykorzystanie emisji biofotonów do parametryzacji jakościowej produktów spożywczych”, Przegląd Elektrotechniczny, nr 1, (2017), s. 153-156.

1. https://www.researchgate.net/publication/329968467_Water_Memory_Due_to_Chains_of_Nano-Pearls
2. https://www.researchgate.net/publication/230937823_DNA_waves_and_water
3. Martin Enserink, UNESCO to host meeting on controversial ‚memory of water’ research (2014), http://www.sciencemag.org/news/2014/09/unesco-host-meeting-controversial-memory-water-research (26.09.2018)
4. Philip Ball, The memory of water, https://www.nature.com/news/2004/041004/full/news041004-19.html  (25.09.2018)
5. Kyung Hwan Kim, Alexander Späh, Harshad Pathak, Fivos Perakis, Daniel Mariedahl, Katrin Amann-Winkel, Jonas A. Sellberg, Jae Hyuk Lee, Sangsoo Kim, Jaehyun Park, Ki Hyun Nam, Tetsuo Katayama, Anders Nilsson, Maxima in the thermodynamic response and correlation functions of deeply supercooled water, “Science” 2017, vol. 358, s. 1589-1593.
6. https://www.su.se/english/about/news-and-events/press/press-releases/water-exists-as-two-different-liquids-1.338715
7. Źródło: Ignat Ignatov, Mosin Oleg Victorovich. „Structure of water for origin of life and living matter.” Интернет-журнал Науковедение2 (15) (2013).
8. Chaplin, The Memory of Water: an overview, “Homeopathy”, vol. 96, issue 3, July 2007, s. 143-150 [RG Journal Impact 2,35]
9. Kovalenko Viktor Fedorovych, Analogy of Memory Properties of Water and the Ones of the Brain, Science Journal of Physics (2013), vol. 2013.
10.  Jacob Azoulay, Memory features of water cyclically treated with magnetic field, World Journal of Engineering (2016), Vol. 13, issue: 2, s. 120-123.
11. Mu Shik Jhon, Wodna zagadka i sześciokątny klucz. Dowody naukowe na istnienie wody sześciokątnej i jego pozytywny wpływ na zdrowie, Uplifting Press 2004.
12.  Yang H. Och, Gil Ho Ki, Miracle Molecular Structure of Water: Human Body Loves Hexagonal Water, Dorrance Publishing Cooperation 2002.

Jerzy Zieba